Kadınlar Cenaze Namazına Gelmeli mi?

İsla­mın ya­yıl­ma­sın­dan sonra Hz. Pey­gam­ber, ka­dın­la­rın ce­ma­ate gel­me­si­ni is­te­me­di. Bu hu­sus­ta soru soran ka­dın­la­ra da "Ka­dın­la­rın en ha­yır­lı olanı mes­ci­di ev­le­ri­nin en tenha kö­şe­si­dir." diye bu­yu­rur.

Hz. Pey­gam­ber bir ce­na­ze de rast­la­dı­ğı hanım top­lu­lu­ğu­na "Sevap için gel­di­niz, gü­nah­la dö­ne­cek­si­niz" diye bu­yur­du. Hz. Aişe der ki: "Re­sul­lul­lah ken­di­sin­den (ve­fa­tın­dan sonra) ka­dın­la­rın ne adet­ler çı­ka­ra­ca­ğı­nı gör­sey­di mut­la­ka on­la­rı men eder­di."

Bu hü­küm­ler açık­ken sanki Hz. Aişe bu gün­le­ri gö­rü­yor­muş gibi bu ifa­de­yi kul­lan­mış­tı. Ön­ce­le­ri ka­dın­lar ce­na­ze na­ma­zı­na gelip, ce­na­ze na­ma­zı­nı uzak­tan takip edi­yor­lar­dı. Sonra da yak­la­şıp arka safta yer al­ma­ya baş­la­dı­lar. Şim­di­ler­de ise, na­ma­za iş­ti­rak eden ha­nım­lar gö­rül­me­ye baş­lan­dı. Her­hal­de dinde re­form is­te­yen­le­rin kas­tet­ti­ği bu olsa gerek.

İstan­bul'da bir ce­na­ze­miz vardı. Cami av­lu­sun­da iki ce­na­ze daha vardı. Ce­na­ze­nin bi­ri­si si­ne­ma sa­nat­çı­sıy­mış. Öğlen ezanı okun­ma­dan ca­mi­nin av­lu­su hınca hınç doldu. Ce­na­ze­ye gelen hanım sa­nat­çı­la­rı ta­nı­mak müm­kün de­ğil­di. Zira yeni moda ce­na­ze me­ra­si­mi ak­se­su­ar­la­rı çık­mış. Ne­ler­dir onlar? Yüzün ya­rı­sı­nı kap­la­yan siyah güneş göz­lü­ğü, başın ya­rı­sı­nı açık­ta bı­ra­kan eşarp mı, fular mı ol­du­ğu belli değil, siyah uzun etek veya pan­to­lon. Sanki ce­na­ze de de­ğil­ler de pod­yum­da­lar. Er­kek­le­ri an­lat­ma­ya gerek yok. Sanki bir­bir­le­ri­ni hiç gör­me­miş­ler gibi sar­maş dolaş olu­yor­lar. Güya bir­bir­le­ri­ne baş­sağ­lı­ğı di­li­yor­lar. Ce­na­ze değil de sos­ye­te kok­teyl ve­ri­yor.

Öğlen ezanı okun­du. O cami av­lu­su­na sığ­ma­yan ka­la­ba­lık­tan ca­mi­nin için­de tek iki sıra ce­ma­at oldu. Ce­na­ze na­ma­zı­nı da iki saf ce­ma­at kıldı. Her­kes dı­şa­rı­dan ba­kı­yor­du. Ce­na­ze na­ma­zı­na ka­tı­lan­la­rın ya­rı­sı da bizim ya­kın­la­rı­mız­dı.

Ce­na­ze­de ilçe be­le­di­ye­le­ri­nin hiz­me­ti fev­ka­la­dey­di. Her ce­na­ze ara­ba­sı­nın imamı ayrı. Hiz­met­te ücret yok. Bunun ya­nın­da be­le­di­ye­de rek­la­mı unut­ma­mış. Ce­na­ze ara­ba­sı­nın her kö­şe­sin­de büyük harf­ler­de be­le­di­ye­nin ismi ya­zı­lıy­dı. Ta­bu­tun tüm ke­nar­la­rı be­le­di­ye lo­go­suy­la do­luy­du.

Bu kadar da olsun hiz­met ve­ri­yor­lar. En en­te­re­sa­nı ise ce­na­ze ara­ba­sı ha­re­ket et­me­den cami av­lu­su­nun bo­şal­ma­sı idi. O sos­ye­te­den eser yoktu. Bu bo­zul­ma Ana­do­lu'muzda biraz daha az göze ba­tı­yor. Yine de ha­nım­la­rın ce­na­ze na­ma­zın­da hal­kın ara­sın­da bu­lun­ma­sı, defin anın­da me­za­ra gel­me­le­ri hoş de­ğil­dir. Ha­nım­la­rın yeri ev­le­ri­dir.